 Asilerin kuşattığı Medine’den, bir Osmanlı subayının kaleminden;
Dünya ve ahiret Efendimiz;
Bir Ulü’l-emr idin emrine girdik.
Ezelden bey’atli hakanımızsın.
Az idik sayende murada erdik,
Dünya ve ahiret sultanımızsın.
Unuttuk İlhan’ı Kara Oğuz’u,
İşledik seni göz bebeğimize.
Bağışla ey şefi’ kusurumuzu.
Bin küsür senelik emeğimize…
Suçumuz çoksa da sun’umuz yoktur.
Şımardık müjde-i sahabetinle.
Gönlümüz ganidir, gözümüz toktur.
Doyarız bir lokma şefaatinle…
Nedense kimseler dinlemez eyvah!
O kadar saf olan dileğimizi.
Bir ümmi isen de ya Rasulallah,
Ancak sen okursun yüreğimizi.
Suları tükendi gulabdanların,
Dinmedi gözümüz yaşı merhamet.
Külleri soğudu buhurdanların,
Aşkınla bağrını yakmada mille t.
Ne kanlar akıttık hep senin için.
O Ulu Kitab’ın hakkıçün aziz…
Gücümüz erişsin ve erişmesin,
Uğrunda her zaman döğüşeceğiz.
Yapamaz Ertuğrul Evladı sensiz.
Can verir canânı veremez Türkler…
Ebedi hadimü’l-Harameyniniz.
Ölsek de ravzanı ruhumuz bekler…
-Mülazım İdris Sabih Bey
1918,Medine. | 
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder